Bezoekje no. 2!

Zo, hoog tijd voor een update dacht ik zo!

Op zondag 11 april was het eindelijk zover: bezoek nummer 2! Bestaande uit mijn moeder, Remco en mijn oma.
Hun accommodatie was onwijs mooi! Een appartement in het Piscadera Bay Resort, waar ook tante Gré en ome Ru wonen. Aan de voorkant van het huis was het heerlijk vertoeven op de overdekte porch met een lekkere grote eettafel, een hangmat (welke vooral bij Remco goed in de smaak viel) en een lounge set. En aan de achterkant van het huis, jawel, daar komt ‘ie: een zwembad! :D Deze moest wel gedeeld worden met 2 andere appartementen, maar die mensen waren er eigenlijk nooit. Kortom, daar hebben we veelvuldig gebruik van gemaakt!

Helaas moest ik de dag na hun aankomst wel weer aan het werk, maar gelukkig niet de hele week. De donderdag en vrijdag had ik namelijk lekker vrij genomen, ook omdat ik vrijdag de 16e jarig was!
Donderdagochtend zijn we naar het strandje bij Piscadera geweest en ’s middags hebben we alvast boodschappen gehaald voor mijn verjaardag. Aan het eind van de middag gingen we met z’n allen Vincent ophalen uit zijn werk, waar hij ook meteen een rondleiding heeft gegeven door de plantage met het golfkarretje; dikke pret :D
En dus op vrijdag was het mijn verjaardag! ’s Ochtends hebben we weer lekker bij het zwembad gelegen, en ’s middags zijn we in de keuken bezig geweest met het maken van allerlei salades en soep. Ik had namelijk mijn familie die hier woont uitgenodigd om te komen BBQ’en. Urmi had ook nog familie uit Suriname op bezoek, dus al met al was het nog best een drukke boel!
Van iedereen heb ik leuke cadeautjes gekregen met als hoogtepunt het cadeau van mijn moeder, oma en Vincent: met dolfijnen zwemmen! Dit kwam niet geheel als een verrassing (aangezien ik goed ben in het geven van hints voor verjaardagscadeaus ;) ), maar toch natuurlijk onwijs leuk! Ze hadden ook al voor me gereserveerd, voor zondag! Spannend!
Trouwens iedereen bedankt voor de lieve felicitatie mailtjes, kaartjes, krabbels en smsjes! Ik voelde me helemaal jarig! :D

Zaterdag wederom een luie dag bij het zwembad :)
Zondagochtend zijn we eerst naar Porto Marie geweest om te snorkelen, en ’s middags was het zover: de dolfijnen! Op de website had ik al gelezen dat wordt aangeraden om een zwempak aan te trekken dat uit 1 stuk bestaat, omdat je het anders nog wel eens zou kunnen verliezen als je door de dolfijnen voortgetrokken wordt ;) Daarom had ik voor de zekerheid maar een badpak van mijn moeder aangetrokken.
Nadat ik me gemeld had moest ik nog even een kwartiertje wachten, waarna de hele groep naar een zaaltje werd geleid waar we een introductiefilmpje te zien kregen over dolfijnen en hoe ermee om te gaan etc. Daarna mochten we naar buiten waar we zwemvliezen kregen en in 3 groepen werden verdeeld. Mijn groepje bestond uit 6 personen, en we gingen zwemmen met 3 dolfijnen: Tela, Kayena en de nog geen 1,5 jaar oude Pasku. Ondertussen waren ook de toeschouwers naar buiten gekomen, en die mochten langs de kant kijken en foto’s maken/filmen. Van tevoren dacht ik dat ik het misschien wel een beetje eng zou vinden, maar toen het eenmaal begon was dat helemaal niet zo. Het voelt op de één of andere manier heel gewoon, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat ik naast een dolfijn zwem, maar tegelijkertijd ook heel bijzonder. Een heel aparte gewaarwording. Ze voelen ook heel apart, heel stroef, een beetje rubber-achtig. 1 van de jongens waarmee ik zwom vergeleek het met een binnenband :D Eerst mochten we even gaan rondzwemmen met de dolfijnen voor de eerste kennismaking, en daarna moesten we allemaal verspreid ergens gaan dobberen. De dolfijntrainster vroeg ons om beurten wat we wilden: een kusje krijgen of een handje (vinnetje :P) schudden. Ik wilde wil een kusje (zie foto voor het resultaat). Om de dolfijn naar je toe te krijgen ga je stilhangen in het water, doe je armen opzij (of naar voren, hangt van de activiteit af) en spettert met je handen in het water. Als de dolfijn bij je is buig je je handen omhoog om de dolfijn te laten stoppen, en voer je de activiteit uit.
Later vroeg de dolfijnentrainster ons om beurten wat voor spelletje we wilden doen. Daarbij kon je kiezen uit spetteren (je spettert de dolfijn nat en hij spettert 10x zo hard terug), zingen (je houd je middel- en wijsvinger tegen elkaar op en beweegt ze heen en weer, waardoor de dolfijn zal gaan “zingen”), of een rondje draaien (je draait een rondje en de dolfijn doet het ook :P). Het “verliezen-van-je-zwempak-gehalte” viel wel mee tijdens het voortgetrokken worden door de dolfijnen, maar het was wel leuk!
Uiteindelijk heeft iedereen als het goed is alle activiteiten uitgevoerd, waardoor je toch wel dik een half uur in het water ligt.
Het was heel leuk en bijzonder om dit te doen, en misschien doe ik het misschien nog wel een keer! Dan samen met Vincent, want het enige dat ik wel een beetje jammer vond was het feit dat ik alleen was (wat overigens de pret niet kon drukken!).
Na afloop kon je alle foto’s bekijken die door de fotograaf waren gemaakt (dit deed hij bij elke activiteit, dus veel foto’s), waarvan ik er twee heb gekocht. Hiervan heb ik met mijn eigen camera weer een foto gemaakt (ik heb hier geen scanner ;) ), zodat ik ze toch alvast even aan jullie kan laten zien :)
Tot zover het dolfijnenavontuur.

Tijd voor het volgende avontuur! Ze zouden eigenlijk dus maandag de 19e weer terugvliegen naar Nederland, maar door de aswolk kon dat niet! Toen de vulkaan uitbarstte maakten we er nog grapjes over dat ze dan misschien niet terug naar huis zouden kunnen, en nu gebeurde het nog echt ook! Gelukkig konden ze in het appartement blijven, en dus was het eigenlijk helemaal niet zo erg, lekker juist! Vooral Remco kon het niet deren, dan maar geen school :D Natuurlijk moesten Vincent en ik wel weer gewoon de hele week werken, maar ’s avonds gingen we gezellig bij ze eten en spelletjes doen. Later die week kregen ze te horen dat ze die zondag naar huis zouden kunnen, een hele week extra vakantie dus! En nog gratis ook, want hun verzekering vergoedt nagenoeg alles waren mijn vader en opa al aan de weet gekomen.
Op zaterdagochtend gingen mijn moeder en Remco naar de struisvogel-farm en kwam de tweeling –Tiffany en Stacey- van Urmi en Wim Jan bij ons zwemmen. De meiden kwamen op mij altijd heel verlegen over, maar in het zwembad werd het tegendeel bewezen! Tjemig, ik fungeerde minstens twee uur lang als klimrek, ringenopduiker, bommetje, en wat al niet meer. Maar het was leuk. Zo leuk dat ze de volgende dag wel weer wilden komen. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende ochtend kwamen ze weer, en dit keer was Vincent er ook bij dus die werd meteen gebombardeerd tot tweede klimrek.
Zaterdagavond zijn we nog lekker met z’n vijven uit eten geweest bij de Boathouse, waar Vincent en ik ondertussen heel wat keren (heerlijk) hebben gegeten.

En toen was gister de tweede week opeens ook al om en moesten ze dit keer toch écht weer terug naar huis :(
Na nog even wat te hebben gedronken op het vliegveld hebben we afscheid genomen; maar het is maar voor 8 weken!

Daarbij hebben we niet veel tijd om te treuren, want vanavond staat het volgende bezoek alweer op de stoep! Na maar 1 avondje met z’n tweeën te zijn geweest zitten op dit moment Robert (broer van Vincent) en Larissa (zijn vriendin) in het vliegtuig deze kant op! Zij crashen bij ons op de slaapbank tot en met volgende week woensdag. Hier wordt komende vrijdag ook gewoon gezellig lekker Hollands Koninginnedag gevierd, dus kunnen we die gezellig met hun doorbrengen :)

Dus, over niet al te lange tijd zal ongetwijfeld een verslag van het volgende bezoek volgen. Tot dan!