Bezoekje no. 3!

Zo, alweer vrij snel een update zo met al onze bezoekjes :)

We waren nog geen 24 uur met z’n tweeën of het volgende bezoek was alweer in aantocht. Na toch wel een uur gewacht te hebben op het vliegveld kwamen Robert en Larissa eindelijk door de deuren!
Omdat ze natuurlijk erg moe waren van de reis hebben we even wat gegeten bij Tony Roma’s en zijn ze daarna hun bed in gedoken (dus wij ook maar). Ze hadden trouwens meteen een verrassing voor ons: een cadeau! Van onze lieve vriendjes en vriendinnetjes een heel mooie digitale fotolijst met al wat leuke foto’s erop, een leuke kaart erbij, en een spreukentegel met de tekst: “Elke dag en elk moment, missen wij Ilse en Vincent”. Hoe lief! :D

De 3 dagen erop moesten Vincent en ik helaas gewoon werken, dus moesten ze zichzelf zien te vermaken. Wat geen probleem was, want ze konden gewoon gebruik maken van onze auto, wat een luxe!
Toen ik donderdag op mijn werk kwam had ik een e-mail van personeelszaken dat het personeel die dag maar 5,5 uur hoefde te werken, dus ik was lekker al om 14:00 vrij! Toen hebben Robert en Larissa me opgehaald en zijn we even door Punda gelopen en hebben een terrasje gepikt.

Vrijdag was het Koninginnedag! Dat wordt hier ook gevierd, dus we waren lekker vrij. ’s Middags zijn naar Punda gegaan, waar het nog een hoop gedoe was om een parkeerplekje te vinden, wat resulteerde in nogal wat geruzie tussen mij en een meneer die over mij heen wilde rijden omdat ik een plekje voor ons vrijhield. Maargoed. De zon had die dag besloten lekker fel te gaan schijnen, dus het was niet te harden in de stad. We hebben vooral op het terras in de schaduw gezeten, en toen ik voorstelde om naar het strand te gaan wist Larissa niet hoe snel ze ja moest roepen. De rest van de middag hebben we dus lekker rustig (iedereen was denk ik in de stad) op het strand doorgebracht met bier en patat. Ook een originele manier om Koninginnedag door te brengen dacht ik zo :D
Toen de zon onder was zijn we naar huis gegaan om ons even op te frissen en hebben we pizza gehaald. ’s Avonds was het tijd om naar de Holland Party op Mambo Beach te gaan. We waren een beetje vroeg en dus was het nog erg rustig. Na een tijdje in de Hollandse hits te hebben gestaan hadden we het wel weer gehoord, en zijn we naar het naastgelegen Cabana Beach gegaan. Hier was de muziek wat hipper en daar hebben we dus nog een paar drankjes gedaan. Robert en Larissa waren nogal moe, dus na een tijdje hielden we het voor gezien en zochten we ons bedje op.

Zaterdag stond Robert te popelen om het onderwaterleven te bewonderen, dus zijn we naar Playa Porto Marie gereden. Onderweg zijn we nog even gestopt bij Denny’s om te ontbijten. We hebben het aardig lang uitgehouden op het strand, maar om een uur of vier werden de schoudertjes van Robert en Larissa toch wel rood dus besloten we om weer richting huis te gaan. ’s Avonds hebben we een hapje gegeten bij Plein Cafe Wilhelmina, en daarna hebben we nog een filmpje gepakt (Death at Funeral, nogal komische film).

Omdat de struisvogelfarm volgens mijn moeder en Remco erg leuk was zijn ook wij daar zondag heen geweest. En het was inderdaad erg leuk! We kregen een tour door de farm, waarbij we veel informatie kregen over de struisvogels, en we mochten ze ook voeren. Zie de foto’s voor het leuke resultaat :) Na de tour hebben we nog een hapje gegeten bij het restaurant van de farm (waar diverse struisvogelgerechten op het menu staan), en toen was het tijd voor de volgende activiteit!
De ouders van Vincent zijn destijds naar het Shete Boka National Park geweest en dat vonden ze erg mooi, dus daar moesten wij ook maar even een kijkje gaan nemen. Dit park is helemaal in het noordelijkste punt van het eiland, dus dat was ruim een uur rijden. In dit park zijn 4 uitkijkpunten, waar elk punt zijn eigen bijzonderheden heeft. Het eerste punt dat wij gingen bezichtigen was Boka Pistol. Dit is een inham in de rotsen waar de golven van de zee heel hard tegenaan slaan. Als dit gebeurd klinkt er een knal dat klinkt zoals een pistoolschot, dus vandaar de naam. Voor het tweede punt moest je een wandelpad aflopen naar beneden, wat door een bosje ging. Omdat hier op het eiland zowat geen groen is was dit wel mooi. (in Nederland zou het niks voorstellen ;) ). Het derde punt was Boka Tabla, wat zich in een grot bevindt.
En toen het vierde punt. Waren we daar maar niet heen gegaan. Bij het vierde punt kon je een stuk naar beneden lopen, en een paar meter verder weer met een trap omhoog. Een stel criminele rotzakken heeft dus waarschijnlijk gewacht totdat we aan die andere kant waren, want toen we weer terug kwamen bij de auto zag ik tot mijn schrik dat 1 van de ramen van de auto ingeslagen was! STOM dat we waren hadden we onze spullen even in de auto laten liggen, en dus waren de telefoons van mij, Vincent en Larissa gejat, mijn portemonnee, en het cameratasje (waar haar geld in zat) van Larissa (gelukkig had ze haar camera wel mee, ik ook). En thank god dat Vincent en Robert hun portemonnee ook gewoon mee hadden, anders hadden we niks meer gehad. En Robert had zijn telefoon gelukkig nog, dus kon ik daarmee meteen mijn moeder bellen of ze mijn pasjes wilde blokkeren.
Op dat moment kwam er een busje met een aantal Antilliaanse mensen aangereden, en die waren zo aardig om even de politie voor ons te bellen. Dus toen was het wachten op de politie, wat waarschijnlijk lang zou gaan duren. Ondertussen waren Robert en Larissa al bijna een half uur weg, en we wisten niet waar ze heen waren gegaan. Op het moment dat ik eigenlijk best ongerust begon te worden kwamen ze tevoorschijn en bleek dat ze onze spullen weer terug hadden gevonden!! En mijn portemonnee met al mijn pasjes er nog in! Alleen het geld was natuurlijk wel weg, maar dat was maar 50 gulden (=20 euro) dus dat boeide me niet zo. Ik was gewoon heel blij dat ik m’n portemonnee weer terughad met al m’n pasjes, toegangskaartjes en fotootjes enzo. Alleen had Larissa wel een paar honderd gulden in haar cameratasje, dus dat was wel ff balen dat dat weg was. En onze telefoons natuurlijk ook weg. Vincent blij dat hij die telefoonverzekering had laten aansmeren bij het afsluiten van z’n abonnement.
Ik wil nog wel even benadrukken dat we dus in een nationaal park waren, waar je entree voor betaalt. Ik heb dan om een of andere reden toch een soort van veilig gevoel, en dus dacht ik dat ik m’n tas wel even in de auto kon laten (diefstal ging serieus nog door m’n hoofd, maar ik dacht niet dat dat hier zou gebeuren). Normaal gesproken ben ik juist altijd zo voorzichtig met zulke dingen, en in de stad zou ik echt m’n spullen niet in de auto hebben laten liggen.
Nougoed, wij dus wachten op de politie, en na een uur ofzoiets waren ze er eindelijk. Dus die twee politiemannen gingen een beetje dom staan kijken naar dat glas en onze auto, stelden een paar nutteloze vragen, en vertelden ons vervolgens dat we alsnog naar het bureau moesten om aangifte te doen. Conclusie: dat bezoek van de politie was compleet nutteloos.
Bij het bureau waren we gelijk aan de beurt, dus ik dacht mooi, dan zijn we zo weer weg. Maar het tegendeel was waar. Godallemachtig, wat een ongelooflijk onnozele, onprofessionele, domme, irritante, nog-half-dronken-van-gisteren (vertelde hij ons diverse malen) “agent” zat daar. Ik zat me daar toch een partij op te vreten vanbinnen. Ik kon die vent wel door elkaar schudden en zelf achter het toetsenbord gaan zitten om even in tien minuten een aangifteformulier in te vullen in plaats van in anderhalf (!) uur. Pff. Frustraties.

Nougoed. Nu maar hopen dat we wat terugkrijgen van de verzekering.
De volgende ochtend zijn we dus eerst maar naar de Kia garage gereden om te informeren naar een nieuw raam. Kosten: 350 gulden, bestellen duurt 2 weken. Kortom, de komende 2-3 weken (als het mee zit) rijden we zonder raam in het rechter voorportier.
Daarna zijn we even de stad in gegaan om een nieuwe telefoon te kopen voor Vincent en mij. Daarna nog even op een terrasje een hapje gegeten, en toen weer lekker naar het strand. Oja, ik had die dag maar even vrij genomen onder het mom van “een hoop dingen te regelen”. Slecht hè.

Dinsdag moest ik er toch echt weer aan geloven en ging ik maar weer naar mijn stage. Dit werd alweer de laatste avond voor Robert en Larissa! We hebben weer lekker gebarbecued bij ons appartement en ’s avonds zijn we nog even naar Fort Nassau geweest, vanwaar je een mooi uitzicht hebt over Willemstad met alle lichtjes.
De volgende dag hebben we Robert en Larissa naar het vliegveld gebracht, en toen waren we weer met z’n tweetjes sinds bijna een maand!
Aan de ene kant wel lekker maar aan de andere kant toch ook wel weer een beetje eenzaam.
Dit was alweer ons laatste bezoekje, jammer (hint, hint ;) ) De slaapbank was goed te doen volgens Robert en Larissa, dus wie zich nog bedenkt...

En nu wordt het stiekem toch al wel een beetje aftellen tot we naar huis gaan. Het is nog maar 6 weken, die vast heel snel om zullen zijn.
Sommige mensen verklaren ons misschien voor gek dat we er al naar uitkijken om naar huis te gaan, maar de zon is ook niet alles. Ik zal blij zijn als mijn stage achter de rug is, en als we weer gezellig thuis zijn bij onze familie en al onze vrienden.
Maar voor nu geniet ik wel elke vrije dag die ik heb volop van de zon en het strand, dat dan weer wel :D

Nouja, ik weet niet of we nog veel zullen meemaken zo zonder bezoek, maar er staan nog wel een aantal dingen op de planning om te doen voordat we weg gaan, dus over een tijdje zal ik onze belevingen wel weer even op “papier” zetten.

Tot snel!
Liefs, Ilse (en Vincent)